O grach planszowych może rozmawiać godzinami. To nic, że za chwilę nie będzie mieć gdzie trzymać ubrań i będzie spać w obawie, że jakieś pudło z grami spadnie jej na głowę. Gry planszowe to już nie pasja - to filozofia życia. Z wykształcenia socjolog, z zawodu (od 14 lat) dziennikarz radiowy i prasowy. Uwielbia gry rodzinne i logiczne. Nie wstydzi się zagrać w gry dla dzieci. Zwraca uwagę na grafikę i wykonanie. Drewniane elementy po prostu uwielbia.
Po gry imprezowe nie sięgamy zbyt często, ale do tej gry na pewno będziemy chętnie wracać. Zazwyczaj gra na refleks, spostrzegawczość sprawdzają się w przypadku większej liczby graczy, bo wtedy są większe emocje, a tu już w duecie dobrze się bawiliśmy. Poza tym gra jest pięknie wykonana. Pudełko przypomina brzoskwinię. Na pewno może to być […]
Lubię, gdy z grą mam jakieś skojarzenia. Tak jest w przypadku gry Rzuć na tacę. Dokładnie pamiętam, gdzie w nią pierwszy raz zagrałam, kto mi ją pokazał i kto nauczył zasad. I niestety przez tę osobę, teraz ta gra jest w mojej kolekcji, bo krótko mówiąc, odrobinę się uzależniliśmy. Tak jak wydawca napisał, to sprytna […]
Jaipur to gra, do której jakoś nigdy mnie nie ciągnęło. A wszystko przecież przemawiało za nią: proste zasady, kompaktowe pudełko, gra dwuosobowa. Nawet podczas jakiejś promocji udało mi się ją za grosze kupić w wersji na Androida. I po zakupie nigdy w nią nie zagrałam. Nawet na festiwalu gier, na którym ktoś namówił mnie na […]
Po dłuuugiej przerwie wracam do pisania. Na razie bardziej bez obiecywania sobie czegokolwiek. Jeśli ktoś będzie miał ochotę poczytać – będzie mi bardzo miło. 🙂 Odkąd mój chłopak wciągnął się w gry, ciągle podnosi nam poprzeczkę. Ciągle oczekuje nowych i niełatwych gier. Na naszym stole pojawiła się zatem ostatnio gra Gildie Londynu. O zasadach nie […]
Czasami żałuję, że nie mam pięciu – sześciu lat, by bezkarnie bawić się różnego rodzaju zabawkami, czy grami. To właśnie pomyślałam, gdy po raz pierwszy zobaczyłam Zaklętą wieżę („ale te dzisiejsze dzieci mają szczęście”). Gra robi wrażenie, w dodatku gadżet w postaci wieży z wyskakującą księżniczką jest naprawdę ciekawy. Pamiętam pierwszą rozgrywkę w tę grę. […]
Przystępując do pisania tej recenzji, zapoznałam się z historią zera. I co się okazuje? Zero zostało „wynalezione” dopiero w 876 roku w Indiach. Wtedy na kamieniu wyryto informację o liczbie zasadzonych kwiatów, które umożliwiały wówczas dostarczenie codziennie 50 wieńców do świątyni. Co ciekawe, zero jeszcze nie figurowało w kategorii liczby. Nie będę was jednak zanudzać […]
Podstawą pracy dziennikarza radiowego jest uważne słuchanie. Dziewięć lat temu (dokładnie szóstego stycznia) po raz pierwszy przekroczyłam próg redakcji, w której do dzisiaj pracuję. Byłam pewna, że w tym czasie nauczyłam się uważnie słuchać, nie mam problemów z koncentracją oraz z wymyślaniem na poczekaniu tego, co mam powiedzieć, a także potrafię odpowiednio akcentować. Okazało się […]
Tej karcianki nie używajcie do celów edukacyjnych. Tu trzeba knuć, prowadzić rozwiązły tryb życia, czy zdradzać sekrety. Najlepiej grajcie w nią po godzinie 22.00, gdy Wasze pociechy już śpią. Zacznijmy jednak od początku. W tej grze każdy chwyt jest dozwolony, ponieważ staramy się przejąć stanowisko po zmarłym nadintendencie finansowym. Musimy więc usunąć konkurencję i umocnić […]
Grę Mumia, czyli Wyścig w bandażach mogę podsumować jako WIELKIE ZASKOCZENIE. Nie przypuszczałabym, że będę się tak dobrze bawić przy grze, w której tak naprawdę rzuca się kostką i przesuwa się swoje pionki w kierunku celu. Początkowo nie brzmi to zachęcająco, ale uwierzcie, spędziłam przy niej już wiele godzin i na pewno nie odmówię kolejnej […]
Jeżeli zastanawiacie się, z jaką inną grą może się Wam kojarzyć Mniam mniam, od razu śpieszę z odpowiedzią, że z karcianką Kto kogo? Podobny temat, podobne grafiki, jednak dwie całkiem różne gry. Tu oprócz kart mamy kości, no i przede wszystkim lepiej dopracowaną mechanikę. Szczerze mówiąc, gdy ukazała się na polskim rynku gra Kto kogo? […]