Augustus

Są takie gry, które już na stałe zajęły miejsce na półce i wracam do nich zawsze z przyjemnością. Tak jest właśnie z Augustusem. Od pierwszej rozgrywki przypadła nam do gustu i pomimo wielu partii, ochota na granie nie przechodzi.

Na pozytywną ocenę wpływa oczywiście kilka czynników. Przede wszystkim banalne zasady. Wprawdzie spoglądając na rozmiary instrukcji oraz ilość rysunków, niektórych graczy ogarnia przerażenie, jednak po jej przeczytaniu okazuje się, że wszystko jest zrozumiałe i logiczne.

Mnie osobiście długie instrukcje odstraszają. W przypadku Augustusa jest ona dobrze przemyślana. Krok po kroku dowiadujemy się na czym polega rozgrywka, a liczne przykłady są naprawdę pomocne. Szczególnie doceniam podsumowanie na końcu. W jednym miejscu znajdujemy opisy wszystkich dostępnych efektów. Bardzo jest to przydatne.

Co jeszcze wpływa na moją pozytywną opinię? To ciekawy temat. Lubię gry, w których przenosimy się do przeszłości. W tym przypadku wcielamy się w role przedstawicieli Augustusa (pierwszego cesarza rzymskiego, który podzielił imperium na prowincje). Naszym zadaniem jest zarządzanie prowincjami. Staramy się zdobywać poparcie najbardziej wpływowych senatorów i przejmować kontrolę nad prowincjami zwiększającymi bogactwo. Tytuł konsula otrzyma bowiem najpotężniejszy gracz.

 

 

Gracze rozpoczynają rozgrywkę z 3 misjami do wykonania i siedmioma legionami. Są dwa typy misji: prowincje i senatorowie. Staramy się więc, albo uzyskać poparcie senatora, albo kontrolę nad daną prowincją. W tym celu mobilizujemy legiony. Na każdej karcie jest informacja o typie i liczbie legionów do mobilizacji. Misję można wypełnić tylko wtedy, gdy zmobilizowane zostaną wszystkie wymagane legiony. Najstarszy z graczy przejmuje funkcję Herolda i losuje jeden z 23 Żetonów Mobilizacji z woreczka. O wyniku losowania informuje wszystkich graczy. Mogą oni zmobilizować jeden legion z własnych zasobów lub przesunąć go z innej karty misji. Gdy któremuś z graczy uda się ukończyć misję (na wszystkich polach na karcie będą stały legiony) mówi „Ave Cezar”. Jeśli uda się to kilku graczom, wykonują je po kolei, zaczynając od gracza, który ukończył misję z najniższym numerem. Legiony z ukończonej misji, wracają do gracza, a kartę należy przesunąć na pole zarezerwowane dla kontrolowanych misji. Gracz używa jej efektu oraz, o ile to możliwe, zdobywa nagrodę. Występują dwa rodzaje efektów: natychmiastowy (np. dodatkowy legion, zmobilizowanie dwóch legionów danego typu na swoich misjach, natychmiastowe ukończenie jednej z misji) oraz efekt stały (umożliwia zamianę kategorii  żetonu).

Nagrody są przyznawane za:

– kolory misji – otrzymuje je gracz, który jako pierwszy kontroluje trzy misje w danym kolorze lub jeżeli zebrał misje we wszystkich kolorach (można otrzymać kilka nagród tego typu).

– ilość misji – gracz może upomnieć się o tę nagrodę, natychmiast kiedy ukończy wskazaną ilość misji (od 2 do 6) i jeśli dana nagroda jest jeszcze dostępna. Można otrzymać tylko jedną nagrodę tego typu. Nie można jej wymieniać na inną o wyższej wartości. Nie można jej również stracić.

– kontrolę złota i pszenicy – nagrody te otrzymuje osoba, która jako pierwsza wypełni misję produkującą złoto i/lub pszenicę. Jest jej właścicielem, dopóki kontroluje misje produkujące więcej danych surowców niż inni gracze. Jednak, jeśli inny gracz będzie produkował tyle samo lub więcej surowców tego typu, przejmuje nagrodę.

Po użyciu efektu i zdobyciu nagrody, gracze wybierają nową misję spośród pięciu odkrytych leżących na środku stołu. Rozgrywka toczy się do momentu, aż któryś z graczy będzie kontrolował 7 misji. Należy wtedy zsumować punkty. Wygrywa osoba z największą ich ilością.

Jak sami mogliście się przekonać, zasady nie są skomplikowane. Niektórym osobom gra kojarzy się z Bingo. Losowane są bowiem żetony i wynik „zaznaczany” jest na karcie misji. To jednak tyle skojarzeń. Gra oferuje bowiem znacznie więcej możliwości. Rozgrywka toczy się błyskawicznie i nie ma przestojów. Gracze, nawet początkujący, szybko opanowują zasady i wciągają się. Nie pamiętam, żeby kiedykolwiek skończyło się na jednej rozgrywce. Gracze zawsze chcą jeszcze raz zagrać. Z jednej strony jest duży czynnik losowy (nigdy nie wiadomo jaki żeton zostanie wybrany), z drugiej strony jest trochę decyzji do podjęcia (gdzie stawiać swoje legiony, które misje wypełniać jako pierwsze, kiedy decydować się na nagrodę za ilość misji). Wydaje mi się więc, że jest zachowana równowaga. Rozgrywka jest naprawdę przyjemna i sprosta wymaganiom początkującym graczom, ale również rodzinom. Jeżeli jesteście jednak doświadczonymi graczami, ale lubicie lekkie i szybkie gry też nie powinniście się zawieźć. Rozgrywka toczy się błyskawicznie. Gracze prześcigają się w realizacji misji. Może to być więc przyjemny przerywnik pomiędzy cięższymi tytułami. Co również ważne, wszystkie elementy są wykonane z dobrej jakości materiałów, tak więc gra prezentuje się bardzo dobrze. Są karty, żetony, drewniane pionki armii. Planszówkowi esteci nie powinni narzekać.

Augustus wielu osobom kojarzy się z Bingo, innym natomiast z grą 7 Wonders. Szczerze mówiąc nikomu to jednak nie przeszkadzało. Zarówno w świecie realnym, jak i w Internecie, można spotkać się  z pozytywnymi opiniami (Na BGG ocena 6,95/10). Gra otrzymała też wiele wyróżnień, nominacji i nagród, np. nominacja  do Spiel des Jahres oraz nagroda Fairplay À la carte. Ode mnie gra ta otrzymuje maksymalną liczbę punktów. Na pewno szybko się nie znudzi, a przyjemność i satysfakcja płynąca z rozgrywki jest naprawdę duża. Jako ciekawostkę polecam wątek, który powstał na BoardGameGeek. Dotyczy on okrzyków, które pojawiają się zamiast Ave Cezar. Nie wiem, jak u was, ale nam się myliło np. z Ave Maria!

http://www.boardgamegeek.com/thread/994070/things-people-say-instead-of-ave-caesar

Grę przekazało wydawnictwo Hobbity.eu – Dziękujemy!